Overslaan en naar de inhoud gaan

Klantreizen bieden inzicht in beleving van de bemiddeling door WSP’s

Gepubliceerd op 19 maart 2020

Verslag van sessie 24 Workshop Nieuwe inzichten op dienstverlening “Bemiddeling” d.m.v. een klantreis - Praktijkdag 12 maart 2020

Een team onderzoekers van de Programmaraad heeft in vier arbeidsmarktregio’s werkzoekenden en mkb-werkgevers gevraagd naar hun beleving van de bemiddeling door UWV, gemeenten en WSP’s? Dit resulteert in een zogenoemde ‘klantreis’ die veel aanknopingspunten biedt voor verbetering van dienstverlening.

“We maken van de nood een deugd”, vertellen onderzoekers Els Stokman en Gerlinde Scheper bij de start van de workshop over nieuwe inzichten in de dienstverlening ‘bemiddeling’ op basis van een klantreis-onderzoek. “We hadden een voltooide gewenste klantreis willen presenteren, maar dat is niet gelukt. Daardoor kunnen we wel uw input meenemen.”

In de afgelopen periode is landelijk veel geïnvesteerd in de versterking van de werkgeversdienstverlening, stellen Schepers en Stokman vast. Hierbij worden meestal grote werkgevers en professionals in de werkgeversdienstverlening bevraagd. Maar opvallend genoeg ontbreekt het geluid van de kleine werkgevers en de werkzoekenden. Terwijl de verbinding met werkzoekendendienstverlening juist in deze krappe arbeidsmarkt zo belangrijk is.

Klantreizen voor 3 persona’s

Tijd voor actie. In samenwerking met vier arbeidsmarktregio’s hebben vier onderzoekers van de Programmaraad MKB-werkgevers en werkzoekenden geïnterviewd over hun ervaringen met bemiddeling in de regio. De beleving van de dienstverlening van werkzoekenden en kleinere werkgevers zijn vastgelegd in een zogenoemde ‘klantreis’. Met als doel de (regionale) bemiddeling verbeteren aan de hand van deze inzichten. De klantreizen zijn uitgewerkt voor drie ‘persona’s’; archetypes van werkgevers en werkzoekenden op basis van de interviews. Hoe oud zijn ze? Wat zijn hun hobby’s? Hun verwachtingen?

“Uiteindelijk bleek er tussen het houden van de interviews en de Praktijkdag onvoldoende tijd te zijn om naast de feitelijke klantreis ook de ‘gewenste klantreizen’ in kaart te brengen”, verontschuldigt Stokman zich. “We wilden dat niet afraffelen, maar toch maar iets meer tijd nemen om met een echte goede gewenste klantreis te komen. Dat biedt ons tevens de gelegenheid om jullie input mee te nemen.”

Ervaring met de methodiek

Enkele aanwezigen hebben ervaring opgedaan met de methodiek van de klantreis, zo blijkt. Onder meer in de samenwerking tussen GGZ en Werk & Inkomen en met een aanvraag van een bijstandsuitkering. De klantreis ‘Bemiddeling’ is echter nieuw, zo lijkt het.

De aanwezigen worden verdeeld in twee groepen die worden gevraagd te kijken naar de klantreizen van twee persona’s van werkzoekenden en één van een kleine werkgever. “We zijn benieuwd of u deze bevindingen herkent en wat u al doet om de bemiddeling te verbeteren. Welke inzichten uit deze sessie neemt u mee naar uw eigen organisatie?”

‘Het gaat om de beleving’

Herkennen jullie de uitgewerkte klantreizen?, vraagt Stokman aan de deelnemers.
“Eén ding valt op”, reageert een van hen. “Een werkzoekende uit bijstand krijgt géén hulp van UWV.”
“Maar die persona kwam uit een WW-situatie. Hij had wel ondersteuning van UWV gewild, en in de klantreis gaat het uiteindelijk om de beleving van de werkzoekende, niet om het feitelijke proces”, licht Stokman toe.
“Het uitgangspunt van de klantreis moet wél duidelijk zijn. Wat bijvoorbeeld gebeurt er bijvoorbeeld met schulden?”
“We hebben niet uitgevraagd wat er gebeurt met schulden of psychische problematiek. Het gaat om de beleving van de matching”, aldus Stokman.
“Vaak is er een soort naïef idee dat als iemand maar werk heeft, alle problemen zijn opgelost. Dat vraagt om een verdieping van de klantreis.”
Scheper: “Werkzoekenden zien veel contactpersonen. In het geval van Anja was het niet duidelijk wie dat precies waren. Zij wist het in ieder geval niet.”

Sms

Behoefte aan een vaste contactpersoon

“De beleving kan ook tegengesteld zijn. Voor de werkgever is de proefperiode een essentieel instrument. Voor de werknemer kan dat heel vervelend zijn omdat hij wel werkt maar geen salaris krijgt.”
“Dan moet de consulent daar heel duidelijk over zijn. Dat kan een element zijn van de gewenste klantreis”, reageert een andere deelnemer aan de workshop.
“De behoefte aan persoonlijk contact met het liefst één contactpersoon is in ieder geval heel groot”, aldus Scheper.
Iemand trekt de lijn door naar de discussie over digitale dienstverlening. “De doelgroep is niet de meest digitaal vaardige groep. Moet je dat dan wel afdwingen?”
Een andere deelnemer valt hem bij: “Ik hoorde eens van een klant: je bent de eerste die met me mee denkt, in plaats van voor me denkt. Kortom: we moeten meer mensen spreken.”

En valt er wat te zeggen over Martijn, de werkgever-persona?

“Overduidelijk: er moet sneller contact worden opgenomen met de werkgever om de goede kandidaten te kunnen leveren”, merkt iemand op.

De mensen echt kennen

De Mentimeter, een online tool om op bijeenkomsten inzichten op te halen, wordt van stal gehaald. 
“Wat is het verschil tussen het WSP en een uitzendbureau? Kennen werkgevers het doel van de WSP’s? Want sommige werkgevers denken dat het WSP al hun personeelsproblemen kunnen oplossen.”
“Het grootste verschil is dat wij geen geld krijgen voor onze werkzaamheden”, merken verschillende mensen in de zaal op.
“Het grote verschil is dat gemeenten en UWV niet aan de poort kunnen selecteren”, zegt een vrouw van de Algemene Bond Uitzendondernemingen (ABU). Zij heeft ook ervaring in sociale domein en ziet dus ook de verschillen. “Onderscheidend is dat consulenten van het WSP hun mensen echt kennen.”

Scheper meldt dat de waardevolle input van de workshop wordt meegenomen bij het uitwerken van de gewenste klantreizen. Uiteraard worden deze gepubliceerd op de website Samenvoordeklant.nl