Nu in de wintercollectie! WerkSaam Westfriesland en Leviaan Participatie hebben gezamenlijk een naaiatelier opgezet waar mensen met afstand tot de arbeidsmarkt kokerrokken maken voor de modeketen Claudia Sträter.
Veel mensen denken er niet meer over na en gaan er zondermeer vanuit dat de kleding die in Nederlandse winkels te koop is, gemaakt is in een Aziatisch land. Sinds najaar 2018 is er in ieder geval één uitzondering: de kokerrokken van modeketen Claudia Sträter. “Dit item is geproduceerd in samenwerking met een naaiatelier in Hoorn”, valt er op het label te lezen. “In dit leerwerkbedrijf doen werkzoekenden met een uitkering arbeidsritme en werkervaring op. Claudia Sträter creëert met dit project werkgelegenheid en draagt zodoende bij aan het vergroten van kansen op de arbeidsmarkt en de ontwikkeling van talent."
De kokerrokken vormen het voorlopige sluitstuk van een bijzonder project met een lange aanloop. Claudia Sträter speelde al langer met het idee om en deel van de productie uit het buitenland terug te halen naar Nederland; te reshoren. “Waarom ver weg produceren als het ook dichtbij kan?”, vroeg Claudia Sträter-directeur Frits Helmstrijd zich af. “Naast het positieve effect op het milieu, kunnen we op deze manier mensen motiveren en ondersteunen om weer in het arbeidsproces te komen”.
Tips
- Neem niet teveel hooi op je vork
- Lever niet in op kwaliteit
- Wees geduldig en volhardend; zoek rustig uit wat mensen aankunnen
- Selecteer mensen op motivatie en hun vermogen om het vak binnen afzienbare tijd onder de knie te krijgen
- Zet geen (grote) tijdsdruk
- Geef het een kans…..je krijgt er heel veel voor terug!
Partner moet betrouwbaar zijn
“Voor ons stond voorop dat onze partner betrouwbaar moest zijn”, vertelt Helmstrijd. “De enige partij die serieus en oprecht om tafel kwam en uiteindelijk bleef was WerkSaam.” WerkSaam Westfriesland voert de Participatiewet uit voor zeven West-Friese gemeenten maar is ook erkend leer-werkbedrijf. Bij WerkSaam hadden ze wel eens eerder gespeeld met het idee om een naaiatelier op te zetten en men was graag bereid de mogelijkheden te verkennen.
Geen druk op de doorlooptijd
WerkSaam en Claudia Sträter spraken af dat de producten kwalitatief goed moesten zijn, dat er geen druk zou worden gezet op de doorlooptijd en dat de opdrachtgever zou helpen met het leveren van de machines, het transport en de begeleiding.
Daarna volgde een periode van veel uitzoeken, aldus Vaars. “Wie doet wat en wie is waarvoor verantwoordelijk?” Ook volgens Kitty Tijhuis - die namens WerkSaam het project heeft opgepakt - is het veel zoeken geweest. Bijvoorbeeld naar een geschikte locatie met een goede bereikbaarheid met het openbaar vervoer. En natuurlijk moesten de goede mensen worden gevonden. “Claudia Sträter is een topmerk met hoge kwaliteitsnormen. Dat stelt eisen aan het niveau van werken”, aldus Tijhuis.
Bij de zoektocht kwam ook de samenwerking met Leviaan Participatie goed van pas. Leviaan, dat dagbesteding verzorgt voor mensen met psychische problematiek, had namelijk al enige ervaring met het maken van kleding in een productieomgeving.
Niet inleveren op kwaliteit
“Nu na twee jaar is de basis gelegd voor de gewenste productiviteit en kunnen we focussen op een hogere kwaliteit”, vertelt Whitney Vaars, die als coördinator Duurzaamheid bij Claudia Sträter het project mede heeft opgezet. “Daar was veel tijd en geduld voor nodig. Een goede kwaliteit kokerrok maken is moeilijk. De sample moet eerst goed zijn, dan pas kan de rok in productie. Claudia Sträter wil onder geen beding inleveren op kwaliteit.” Dat is best lastig, zegt Vaars. “We leggen weliswaar niet veel tijdsdruk, maar het kan niet dat de wintercollectie pas in het voorjaar in de winkels ligt. Voor ons was het dus belangrijk uit te zoeken hoe snel de naaisters en naaiers kunnen werken en daarop te anticiperen.”
In de regel werken er vijftien tot twintig mensen in het atelier. Eind 2018 zijn twee van hen in dienst van het naaiatelier, voor vijf cliënten van Leviaan is het dagbesteding en nog eens twaalf mensen volgen een leer-werktraject.
De selectie van de mensen is volgens Tijhuis essentieel: “De motivatie is erg belangrijk. Maar mensen moeten het vak ook in drie tot zes maanden onder de knie kunnen krijgen. Daarom komen mensen één dag op proef: om te zien of ze het in redelijke tijd kunnen leren.”
Op termijn break even
Claudia Sträter wil zeker door, aldus Vaars. Ook al blijft het een kwestie van ontdekken en uitzoeken. “Het klinkt misschien eenvoudig: je regelt een naaimachine en de stof en klaar. Maar er komt veel meer bij kijken. Je hebt mensen nodig met de juiste vaardigheden en werkervaring. Je hebt een goede productieleider nodig. Je kunt in ieder geval niet gelijk hele collecties maken.”
Vaars heeft het project nu aan productieafdeling overgedragen. “Het project ligt nu bij de afdeling waar het hoort, de productieafdeling die ook de reguliere collecties beheert.
‘We focussen op het bijbrengen van kennis en vaardigheden”, aldus Helmstrijd. “Het is de bedoeling dat er op termijn een break even wordt bereikt. Door de lange aanloop is dat nu nog niet het geval.